Na nieruchomość gruntową położoną przy ulicy Samotnej nr 4 w Poznaniu (w dzielnicy Poznań-Dębiec) składają się dwie jednostki geodezyjne (działki) o numerach 10/10 i 12./12. Tworzą one razem posesję o kształcie zbliżonym do trapezu o łącznej powierzchni 7855 m2. Obsługa komunikacyjna jest zapewniona od strony południowej, poprzez istniejący wjazd z ulicy Samotnej, która stanowi przecznicę arterii 28 Czerwca 1956, zapewniającej dojazd do poznańskich dzielnic Stare Miasto i Wilda oraz do pobliskiego węzła miejskiego odcinka autostrady A2. Obecnie teren jest zabudowany jednokondygnacyjnymi obiektami o charakterze warsztatowo-magazynowym przeznaczonymi do wyburzenia.
Pierwotna koncepcja zakładała budowę dwóch budynków mieszkalnych o wysokości jedenastu kondygnacji, przy czym poziom „zera” został wzniesiony ponad otaczający teren na ok. 1,50 m. Budynki (trzyklatkowy na planie litery L i dwuklatkowy prosty) otaczają wewnętrzny „zielony” dziedziniec przeznaczony do użytku mieszkańców. Mieszkania na parterze miały niewielkie przed-ogródki (urządzone na stropie garażu) a mieszkania powyżej balkony i tarasy. Przeważały lokale 50-60 metrowe, ale występowały również małe mieszkania (od 25 m2 wzwyż), a także większe (powyżej 70 m2) oraz kilka ekskluzywnych apartamentów typu „penthouse” na ostatniej kondygnacji. Zespół mieszkaniowy otwierał się na południe dziedzińcem wewnętrznym oraz roztrzebioną bryłą utrzymaną w charakterze architektury międzywojennego modernizmu. Dodatkowo przewidziano dwa dwukondygnacyjne lokale użytkowe, które docelowo będą liczyć ok. 200 m2 każdy. Podziemny garaż zaplanowano jako dwupoziomowy, jednak poziom -1 jest zagłębiony jedynie do połowy w gruncie.
Koncepcja ta była dla Inwestora podstawą do uzyskania prawomocnych warunków zabudowy.